Aşkının içimde varlığıyla,
Bedenim şefkat kucağım.
Yüce Merhametinin sarmasıyla,
Yürüyebilirim adım adım.

Durdum ve "ben neyim," dedim.
Ben,benden gayrı neyim?
Gitmedikçe gelen,gelmedikçe gittiğim..
Ben,bendeyken Selametini dilerim.

Eyvah!Ayrı mı,gayrı mı?
Söyler mi,söylerse ne der?
Yol mu,durak mı?
Ancak alnımın yere itaati,korur aklımı.

Kitabımın sekiz metrelik kabını,
Ak pak kaplarlarken ,
Yudumlamış mıyım şehadetin tadını?
Yoksa,geçip giden "ben"e yanmışım mı?..

Avuçlarımdan yükselen aminlerimle sussam..
O tertemiz sayfalara gözlerimi açsam..
Nâr'ında değil,Nur'unda kalsam..
Cemâlinin ebedî serinliğine dalsam..