Ben Türkiye'de yaşarken toprağın altını öğrendim.

Ülkem için binlerce can veren şehitleri,
Her şehirdeki ve mahalledeki evliya isimlerini,
İstanbul'a kadar gelmiş sahabeleri,
İslam dinimizdeki en yüksek rütbedeki peygamberleri,
Saygıyla her bayram gidip dua edilen aile büyüklerinin kabirlerini,
Derken toprağımın,yüce değerini öğrendim.

Toprağım,bize yağmurda birtek sporları havaya bırakmıyor.
Onunla vatanımızı koklarken,bizim ruhumuz doyuyor.
Gözlerimiz ala dönmüş toprağımla her yağmurda,bayrağımıza gidiyor.
Islanan bayrağım boynunu bükmesin diye yağmur çabuk diniyor.

Bulutlar saygıyla çekilirken gecemizi aydınlatan ay ve yıldız geliyor.
"Ay ve yıldız" bembeyaz ve semada bizi izliyor.
Güç aldığımız ay ve yıldızın altında şehitlerimiz geziyor.

Yerden ve gökten böyle güç alırken,kim bize göz dağı vermeye kalkar?
Yerde ve gökte biz birken,kim bizi ikilemeye zorlar?
Sana kardeşim değil,canım feda canım Türkiyem!
Biz senin şehit kanı alına,kara çalmayız canım Ülkem!