Rüzgarın sırtıma sert dokunuşlarıyla
Çarpmıştım, düşmüştüm, üzülmüştüm.
Delici yağmur damlalarının vuruşuyla
Sönmüştüm, ürkmüştüm, süzülmüştüm.

Beklemiyordum bir sonbaharı,
Yazdan önce yazım güldürmeden.
Ekleyemiyordum bir mavi sabahı,
Düşlerimden önce günüm dönmeden.

Issızlığım ağırlığıyla Eylül' e dayandı.
Unuttuğum kendimle tanışmayı,
Barışmayı, anlaşmayı Eylül kucakladı.
Iyi ki vardım Eylül' e ve iyi ki sarıldı.

Tutundum, varlığımla beraber olanlara.
Konuştum, muhabbete katılanlarla.
Koştum, ömrüme sağlığı çağıranlarla.
Okudum, yaratan Allah' ın adıyla.

Ne bir gamdı ne bir keder, benden ötesi.
Ne tamdı ne de eksik, eylemimden gerisi.
Ne durdu ne gitti, saatin saniyesi.
Bir rüyaydı, tersten başlayanın ilerisi.

Uyandım, gözüm dünya cennetine açıldı.
Beni bulduran Eylül, ne güzel bir aydı.
O geldiğinde, gözü başka bahardaydı.
Hüznü arkasına almış mutluluğa hazırdı.