Nasıl karardı bedenler masmavi gök kubbenin altında?
Bir hafta içinde eşine kavuşacakken,eşinin yerine gelen ölüm haberiydi.O anda aklına çocuğu gelmedi,evi gelmedi,eşi dostu gelmedi ve kaybolan geleceği gelmedi.Aklı,yerinde miydi?Sadece kalbi,yangın yeriydi ve yakıyordu bütün bedenini.Taziye ziyaretinde bulunanlar,bir süre çocukla ve evin yemeği,temizliğiyle ilgilendi.Bir süre ev,yasinler ve tebarekelerle beslendi.Bir süre bitti..Kadın biraz gözlerini açtığında ilk çocuğuyla ilgilendi.Yangın biraz küllendi.Evi,kirlenmişti ve biraz evini temizledi.Yangın biraz daha küllendi.Derken küllenen karanlık bedeninde artık eşiyle ölmüştü,hayatındaki mutluluk melekeleri.
Bir hafta içinde babasına kavuşunca,anlatacakları vardı biriktirdiği.İhtiyaç listesi vardı,çocuk dünyasında kendince belirlediği.Güleceği yerler vardı,babasıyla ziyaret edeceği.Anlatamayacaktı,babası birşey alamayacaktı,babasıyla hiçbir yere gidecemeyecekti.Babasına kavuşamayacağını anlamıştı,görünce annesini.Onun da sarmıştı yangın,çocuk bedenini.Şimdi babası yerine kara toprak mıydı,karanlık bedeniyle sık sık sarılmayı beklediği?
Bir aile çok açtı,akrabaları gibi kendi ülkelerinde.Bebeklerinin yaşam iksiri,annesinin damlar diye umduğu anne sütünde.Kendinden geçmiş ve gözlerini boşluğa dikmiş olan anne,devamlı tutuyor evladının başını göğsünde.Ağaç yok,serinletip yağmuru çağıran kızgın çöllerinde.Bulutlar yok ve gölgelemiyor güneşi üzerlerinde.Açlıktan,susuzluktan kuruyor ve güneşin vurdumduymaz ışınlarıyla kararıyor bedenler.Umut göçüp bulmuş kendine başka ülkeler.Karanlık bedenlerine çare değilki onları yıllar önce unutmuş karanlık kalpler.
Bir anne,şiddetli sesle dizlerine vuruyordu ellerini.Peşpeşe yükseliyordu bomba ve ağıt sesleri.Kendi binaları dimdik ayaktaydı,vicdan azabı gibi.Sokaklar paramparçaydı annenin dizleri gibi.Oğlu arkadaşlarıyla topa vuruyordu,her çocuk gibi.Oğlu asker olmuşta tankına binmiş,hiçbir yere top atmıyordu ki.Kimse duymuyordu bu iki şiddetli sesi sanki.Bomba sesi bitmişti.Ağıt sesi kesilmişti.Kararan sokaklar,yalnızlığa esirdi.Tutan hiç kimse yoktu annenin ellerini.Vura vura morartıp karartmıştı bedenini.Karanlık bedeni,kuralsız ve kanunsuz savaşın eseriydi.
Karanlık hayatların varlığını,gözyaşlarımın karıştığı satırlarımla birlikte anımsadığımız için teşekkür ederim.
