Gül yüzlüm,kaç saniye önceydi gidişin?
Belki sayamayacağımız kadar olduğu için mi,unutmuşuz..
Dünyaya kaç sene önceydi teşrif edişin?
Belki bilmediğimizden,gözlerimiz açıkken uyumuşuz..

İsyanda yüreğim,edebinden izleri kaybettikçe.
Gülmüyor yüzüm,kalplerimiz senden ayrı düştükçe.
Cennetle müjdelenmemişken alınlar secdeye gitmedikçe
Boşluktayım,kendimi aynı böyle gördükçe.

Seni öldürmeye gelmişlerin ağızlardan,Allah sesi yükselivermiş..
Kızını canlı canlı toprağa gömenler,seninle karınca dahi ezememiş..
İmanın her şartı Seninle güçleniyorken,
Selavatımızla çokça Seni anmayı unutmuşuz..

Gül yüzlüm,şefaatine muhtaçken nasıl da kibirliyiz.
Herşey dünyada güzel olsun hırsında,önde gidenlerdeniz.
Birbirimizi nefisimizle ölçer,Allah için sevemeyiz.
Biz güzel ahlâkı Sensizlikte,unutmuşuz..

Gül yüzlüm,gözlerimizden yaşlar yalnız akarken,
Bu dünyada gurbette miyiz?..
Dünyanın yerçekimiyle ayaklarımız yerinden kesilmiyorken,
Bedenimiz dünya döndükçe dünyanın etrafında dönüyorken,
Dünyadaki toprak ölümümüzle bizi tamamen içine alıyorken,
Dünyayı mı kendimize "bir" görmekteyiz?..
Şah damarımızdan yakın olan Allah'ı Sensiz,unutmuşuz..

Nisyan,biz insanoğlunun yaradılışından.
Bizi bizden daha iyi biliyor,bizi Yaradan.
Allah'ın şefkatine,Senin şefaatine inanırken
Kulluk görevlerinde Seni örnek almayı,unutmuşuz..