Suyun,sessiz dalgaları vururken kumsallara;
Ilık bir esinti,girer kalp odalarıma
Ve Hu Hu diyerek gezmeye başlar damarlarımda.
Hu ile derinleşti,huzurun izleri bakışlarımda.

Yağmuru pencere arkasından seyrederken,
Güneşli havaları çıplak gözle tefekkür ederken,
Gökyüzü koyu griden açık maviye dönerken,
Hep kelebekler olur ilk aklıma gelen.

Bahara çıkabilmenin çaresi,güneşin yakınlığı.
Çaresiz kaldığım kışlarımı ben seviyorum.
Seviyorum çaresiz kaldıkça Allah'ı anmayı.
Çaresizliği,O'nu anmak için seviyorum.
Yalnızlıkta buldum O'nu andıkça,O'na yanmayı.
Kalabalıkların içinde de yalnız kalmayı seviyorum.

Hiçliğimi hissedip utandıkça ağlıyorum.
Baharda dünya canlandıkça izliyorum tekrar varolmayı.
Yeniden varolanlarla kendime dalıyorum.
Yavaşlıyorum,ruhuma dönüp bakıyorum.
Hesap ediyorum;başlangıcımdan sonuma varmayı,
Biten ve başlayan yolculuğumdaki zamanlamayı.

Dünya güneşin yakınlığıyla bahara kavuşurken,
İnsanoğlu Allah'ın yakınlığıyla cennete yaklaşırken,
Çaresizlikle çarem benim devam iken,
Yağmurlanıyor kendi dünyam,göz çevreme karanlık düşerken.

Baharı seviyorum dünyamın aydınlanması için.
Kışı seviyorum ahiretimin cennet olması için.
İnsanın terazi dengesini sarsmadan yaşaması için
Ömür uzun geliveriyor Hay'dan gelip Hu'ya giderken.