İnsan toplumsal bir varlıktır. Yani hepimiz, başka insanlarla bir arada ve birlikte yaşam sürme eğilimindeyiz.Diğer bireylerle konuşarak, soru sorarak ve soruları cevaplayarak anlaşıyoruz. Doğamız gereği; toplumsal iletişimi gerçekleştirmeyi biliyoruz.

Birbirimizle paylaşımlarda bulundukça neler kazanırız?
-Aile ve akraba fertlerinden biri, arkadaş ve komşu olma gibi unvanlar kazanırız.
– Sözel ifade kullanabilme olanağı elde ederiz.
– Dilimizi kullanarak geliştiririz.
– Bilgi örüntüsü oluştururuz.
– Kendimize özgün özelliklerimizi ayırt edebiliriz.
– İçsel ve dışsal etkileriayrı ayrı değerlendirme yeteneğine sahip oluruz.
– Evrensel inançlar ve değerler bütününü içeren sağduyu bilgisini öğreniriz.
– Hayat deneyimi ve tecrübesi ediniriz.
– Geleneklerimizi ve kültürümüzü sürdürürüz.
– Kuralları ve yasaları belirleyerek özgür kalacağımız alanı temin ederiz.
– Ortak bir tarih ortaya çıkarırız.

Biz, sosyalleşmenin faydalarını istemeden ömrümüzü devam ettirirsek ne olur?
Ruhsal açıdan çaresizlik içinde kalıp bizim başa çıkma yeteneğimizi aşan ve zorlayıcı olaylara travma denir. En büyük travmalardan ilki sevdiklerimizin ölümü, ikincisi ise boşanmadır. Yani yalnızlaştıran ayrılıklardır.
Sezen Aksu’nun ‘Yalnızlık Senfonisi’ şarkı sözlerinin, bu durumu anlamlı açıkladığını düşünüyorum:Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte.Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette.
Bilimsel bir veriyle sonlandıralım: 2017 yılında yayımlanan rapora göre; yalnızlık, günde 15 adet sigarayla eşdeğer zararlı.

Sosyalleşmenin, bireysel ve toplumsal olumlu getirileri vardır. Yalnızlaşmak; kişiyi psikolojik açıdan zorlar ve toplumun şekillenmesine ket vurur.Toplumsal etkileşimi aktif tutmalıyız.İngiltere’de ‘Yalnızlık Bakanlığı’ nın kurulmasını, doğru bir önlem olarak değerlendiriyorum.

Sevgi ve muhabbetle kalın…

http://www.gazetebursa.com.tr/insanlar-yalniz-yasayabilir-mi-makale,3125.html