Bir sızıyı meltem sayarken suyun,
Poyraz gibi yaranı durduramıyor.
Yıldızlara ve aya bakmaktan usanırken,
Gündüzüne güneş çıkmaya korkuyor.

Veda edemezken bir meyve çiçeğine,
Kuvvetli yağmur ikisini yere düşürüyor.
Birinden geleni tebessüme karıştırırken,
Bininden gelen yangını körüklüyor.

Ateşini sevgine saklamak isterken,
Kalu bela seni derse götürüyor.
Tohumunun yeşereceğini ümit ederken,
Tohum odun olup ikiye bölüyor.