Bir sandalyede otururken, İlyas Yalçıntaş "İçimdeki Duman" eşliğinde, türk kahvesi yudumluyorum.. Yalnızlığı arkadaş edinebilenlerle, cümlelerimi paylaşabilirim..

Kendini sevebilirsen iç huzuruna varmak kolay.. Kendine zaman ayırmak; kendini sevmeye fırsat.. Kendinden çok doğaya bakmak; yüzümüzün gülmesine olanak..

Güneşin dünyaya saygısıyla yaydığı ışıklarının altında yürüyüş yapmak; mutluluğumuza anahtar.. Anahtarı açıp içeri girdiğimizde, hele hele etrafımızda kuş seslerini duymak; ruhumuzu şefkatle okşamak.. Kuşların uçuşlarını yeşilliğin üzerinde seyretmek; dinginliğe ermek demek..

O ayrı gayrı kılan pis parayı, ihanet edenleri, teröristleri, terör yanlılarını, ölümleri, hastalıkları, bunalımları, kötülükleri, nefsin bitip tükenmek bilmeyip yoran isteklerini her adımımızda geride bırakmak; kendimize iyilik yapmak değil de,nedir?..

Kendimizi sevmeye ilk adımı bugün atabiliriz! Her daim özgürce uçan kuşlara, bugün ve sonra yürüyerek katılabiliriz..