Öylece geçiyor kelimeler dakikaları yenerek..
Zamana sığdıramıyorum anlatacaklarımı.
O halde oturduğum yere serilerek,
Seyrediyorum ve eserekli hitaba alışamıyorum..

Aborijinlerin sözsüz iletişimi,
Onları,kelimelerin gölgesinden kurtarıyor.
Aklım seviyor sessizliğimi..
Zamana yenik düşen ses, tahammülümü zorluyor.

Konuşmanın sınırını, kumsallar söylüyor..
Kumsal; sadece ummanı gösteriyor,
Denizin derin yaşamından habersiz..
İsteyen onu dinliyor ve sadece dalgalara bakıyor..