Sanki bulutlarla kaplanmış bir alanda yürürken
Tek başına hep bir yerlere ulaşmak istiyor insan.
Hayallerini bazen sevdiği bazen bir yeteneği süslerken
Yolun sonunun aslında nereye vardığını unutuyor insan.

Kalbinin ölümdeki umudunu,insana bağlamış attığını görürken
Ya da bir işinin sonunda olmasıyla mutmainken
Ya da dünyayı ebedi alem bilip bir son sanırken
Gözleri önünde,dualarıyla “hayır” istiyor insan.

Sesler ve renkler,zamanın dilinde bir tat,
Zamanın kursağında kolay bir lokma.
Uçuyor,kursaktan bir ekrana acı veya tatlı,hayat.
Senarist olan herkese filmi,dilini lâl eden bir “susma”..