Farz et ki; yağmur sulamıyor toprağı,
Güneşe dönen dünya aydınlanmıyor,
Gözün merceği bulamıyor odağı,
Yıkanan vücutlar kirden arınmıyor…

Düşün ki; ses dalgaları bilince ulaşmıyor,
Tuttuğun kalemin mürekkebi boyamıyor,
Yeryüzü üzerindekileri tutmuyor,
Denizlerin sahil kıyısı kalmıyor…

Velev ki; atan kalp kan pompalamıyor,
Nöronlar aralarında bağlantı kurmuyor,
Ateşlenen şeytan sönmüyor,
Gezegenler yörüngelerinde dönmüyor…

Yurdum, vatanım, sevdiğim kayıp…
Rakamlardan sersemleşmişken,
Kalabalıktaki yalnızlığım ayıp.
Gücüm yok, kendime gelmişken.