İç savaş sesimiz konuşurken yalnızlık zor gelmektedir ve fiziksel tepkilere yol açmaktadır.
Yalnızlık nasıl zor gelir ve vücut sinyalleri belirir?
Kontrol etmeye alıştığımız düzeni bir anda bıraktığımızda, boşluğa düşebiliriz…
Düşmanca düşüncelerle yüzleşmek yerine, kendimizi acımasızca üzebiliriz…
En ufak işi bile yaparken korkularımıza yenik düşebiliriz…
Kırılıp dile getirmediklerimiz ile boğuluyor gibi hissedebiliriz…
Kızmak isteyip sustuklarımız yüzünden kendimize kızarak vücudumuzun ısısını rahatsız edici oranda artırabiliriz…
Nereden başlayıp nereye gideceği inisiyatifimizden çıkarılmış günlerimizle, kendimizi hesaplaşma içinde bulup yataktan çıkamayabiliriz…
Peki, ne yapmalıyız?
Bu dönemi, kendimizi ve hayatımızı anlamlandırma süreci görebiliriz. Dışsal güçlerden arınma ve salt kendimizle karşı karşıya gelme ile kişisel anlamı ortaya çıkarabiliriz.
Rollo May der ki; Kişinin kendi anlamı, başka birinin anlamından ödünç alındığı için anlamını kaybeder.
Evimizde kaldığımız bugünleri; kendimizi tanıma, keşfetme ve bize iyi geleni belirleme fırsatına dönüştürebiliriz.
Abraham Maslow “İnsan Olmanın Psikolojisi" kitabında benlik keşfini şöyle anlatmıştır: İç çekirdek ya da benliğin, “orada" önceden olanın keşfi, ortaya çıkarılması ve benimsenmesi yolu ile olgunlaşması işin yalnızca bir bölümüdür. Aynı zamanda kişinin kısmen kendi yaratısıdır. Yaşam süreğen bir seçimler dizisidir ve bu seçimlerin temel belirleyicisi kişinin kendisidir.”
Seçimlerimizle kendimizi tasarlarken bize neyin iyi geleceği de belirlenir. Bu noktada Erich Fromm önerisini değerlendirebiliriz: “Daha iyi olanı değil, sana kendini daha iyi hissettireni seçmelisin".
Bize yalnızlık değil, varlığımızın gücü iyi gelecektir.
Karantina ya da sokak yasağı durumunu, varlığımızı keşfetme ve anlamlandırma süreci düşünebiliriz.
Her olumsuz koşulu, biz istersek olumlu tarafa çekebiliriz.
Hepimize özümüzü bularak güçlendiğimiz ve iyi geleni seçtiğimiz, mutlu günler dilerim…
