Aşık,anlam ararken yakını görmez.Özünden değilse, yüzünden gülmez. Aşığın;dilinde sükût,gönlünde fırtına.Hasreti,adaş olmuş dünya diyarına. Aşık;yaşanan kirli sayfaları çıkardı.Onlarda ne arasın ki
İnsan yolculuğunda ufacık bulduğumda kendimi,-Asıl vatanımdan tekrarladığım masal gibi-Bir varmış bir yokmuş işliyor yüreğimi. Merak ediyorum asıl bedenimi…Sanatkarın şekil verdiği
Bilgiçlik taslıyor noktalar ve virgüller. Galebe çalıyor zamana ünlemler. Hızlıca birikiyor sıra sıra kelimeler. Taptaze duruyor kitabımızda cümleler Ve sayfaları
Eser geçer,”bu” da geçer;her geçen gibi.Sağdan sola ya bir satır ya da “hiç” ederVe bitenlerle biter İsrâfil Sura üflediği gibi..Ne
