Resimleri sayfa sayfa diziyorum,hergün hayallerime.Ömür defterimi dolduran kalemimi,tutuyorum elimde.Uykuya dalarken kendi çizdiklerime bakıyorum.Sonra da gerçekleri anlıyorum. Safiyane sevginin yerine büyük
Gözler birbirine şua ile dokunur.Değmesin gözlerin gözlerime..Sevginin perteviyle bedenlerimiz ışık olur.Değmesin gözlerin gözlerime.. Yollar,bir adımlık mesafe olur.Göller ve denizler,bizim suyumuz
Sevginin tozları,üzerine rüya örtüsü gibi serilinceYatağının içinde kıvrılıp mışıl mışıl uyuyabiliyorsun. Gözlerin kapalıyken iki el,sevgiyle buluşuncaSabah dinlenmiş kalkıp işine gücüne
Eser geçer,”bu” da geçer;her geçen gibi.Sağdan sola ya bir satır ya da “hiç” ederVe bitenlerle biter İsrâfil Sura üflediği gibi..Ne
Bilgiçlik taslıyor noktalar ve virgüller. Galebe çalıyor zamana ünlemler. Hızlıca birikiyor sıra sıra kelimeler. Taptaze duruyor kitabımızda cümleler Ve sayfaları
İnsan yolculuğunda ufacık bulduğumda kendimi,-Asıl vatanımdan tekrarladığım masal gibi-Bir varmış bir yokmuş işliyor yüreğimi. Merak ediyorum asıl bedenimi…Sanatkarın şekil verdiği
Aşık,anlam ararken yakını görmez.Özünden değilse, yüzünden gülmez. Aşığın;dilinde sükût,gönlünde fırtına.Hasreti,adaş olmuş dünya diyarına. Aşık;yaşanan kirli sayfaları çıkardı.Onlarda ne arasın ki
Özlemin tutkusu kusursuzluğa set çekerken, Elimde kalan ve yanımda kalacak olanları aklımda resmederim. Kıyamadıklarıma şefkatle kalbim yumuşarken, “Yar”imden beni vuslata
Sanki bir heyecana bir kıvılcım isterken İcimde kalbim hüzünle gülerken Gurbetin soğuk havası yüzüme eserken Ne yaparsın sende bensizliği? Soğuk
Kalbim çelme takıyor bazen ama hep değil.Yolumu şaşırmamak için önüme bakıyorum.Kalbim sadece sevmek istiyor bazen,masum mu değil?Mutsuz olmamak için yoluma
