Ey tenimin altında saklanıp gözükmeyen!İçimdeyken sesini,cemalini özlüyorum.Rüya,bedenime irem bahçesini gösterirkenİçimden sabahın hasretiyle mısralar söylüyorum. Sılaya dair neyle karşılaşsam hamdederkenİçimden hepsini
Ters yüzün önünde,direnen bahçe!Toprağın kuruysa yeşeremezsin,Gülsende bellidir coğrafyandaki lehçe,Dilinle dal,budak vermez ilişkin. Ben ki eriyip bitmişken benden ötede,Yüzüm yokken kendime
Kuşlar,kanatlarına sakladığı güllerin yapraklarınıHer uçuşlarında nasılda gönlüme bırakıyorlar.Gönlümse açıverir her kuşla kollarınıVe güllerle kendine mutluluğu sarar. İnsan kendine yeter mi
Deniz gözlerinin gülümsemesiyle açan çiçeklerimi Ve senin seyrinle artan yeşilliğimi Sevip,köklerimi kader toprağıma saldım. Seni,kocaman bir emeğin içine sakladım.
Uzakları yakın kılanla hemhâl isenYakınları uzak kılabilirsin.İyilikle mutlu olmayı biliyor isenKötülere iyilik yapabilirsin. Gecelerin gündüzü var ikenGündüzlerin karanlığını bilebilirsin.Her derde
Bilir misin?Bilmezsin,bilemezsinHülyalarını bir kelebeğin.Doğru,zaten ömrü kısa.Mutlu olan insana,Ömür kısa. Bilir misin,Kendini sevmeyi?Yarışı sevmeyi bilirsin.Kazanmayı seversin.Doğru,alkışlar çoksaMutluluk veriyor insana.Kendini sevmeyi unutuncaÖmür,uzunca..
Sert bir duvar düşün,dimdik ayakta..Güç verir,üzerine her yaslananaAma kimse sarılacak delik bulamaz koynunda.Ağaca sarılmak istesem yemyeşil kolları vardır.Denize girmek istesem
Esirinim,bir dalda gül açabilmek için.Taze bahar havasını içime alabilmek için,Manzarayı görmek için açmak istiyorum. Vakit,yağmur vaktiyse suya doymak,Eğer rüzgar vaktiyse
Bestelemek isterim hücrelerimdeki titreşimlerimi.Duyurmak isterim herkese aşkımın güftesini.Gönlün gözlerimdeki manaya erişsin.Bakışlarım söylesin söyleyemediklerimi. Gönüllerimizden tertemiz sayfalar yazılsın.Ömürlerimiz tek bir kitapta
Geminin sessizliği bozan korna sesi duyuluyor. Tamamen bitmiyor sessizlik ama gemi susuyor. Kalbim bestelerinin notalarını bakışlarımdan okuyor Çünkü geceyi aydınlatan
