Uzakları yakın kılanla hemhâl isenYakınları uzak kılabilirsin.İyilikle mutlu olmayı biliyor isenKötülere iyilik yapabilirsin. Gecelerin gündüzü var ikenGündüzlerin karanlığını bilebilirsin.Her derde
Deniz gözlerinin gülümsemesiyle açan çiçeklerimi Ve senin seyrinle artan yeşilliğimi Sevip,köklerimi kader toprağıma saldım. Seni,kocaman bir emeğin içine sakladım.
Kuşlar,kanatlarına sakladığı güllerin yapraklarınıHer uçuşlarında nasılda gönlüme bırakıyorlar.Gönlümse açıverir her kuşla kollarınıVe güllerle kendine mutluluğu sarar. İnsan kendine yeter mi
Ters yüzün önünde,direnen bahçe!Toprağın kuruysa yeşeremezsin,Gülsende bellidir coğrafyandaki lehçe,Dilinle dal,budak vermez ilişkin. Ben ki eriyip bitmişken benden ötede,Yüzüm yokken kendime
Ey tenimin altında saklanıp gözükmeyen!İçimdeyken sesini,cemalini özlüyorum.Rüya,bedenime irem bahçesini gösterirkenİçimden sabahın hasretiyle mısralar söylüyorum. Sılaya dair neyle karşılaşsam hamdederkenİçimden hepsini
Her derdin Tek Çaresi, Her sebebin Sahibi, Her lokmayı veren Gani, Her olayı görüp gözeten Basir, Her suskunluğu duyan Semi,
Dünya zamanına tadını bıraktıkça faniliğinin, Özlem dünyaya adamıştır kendini. Yazın,yağmuru ve kar tanelerini özlersin. Kışın,çiçekleri ve göğü seyretmeyi özlersin. Sıladayken
Yeni bir sayfa açalım mı ömürlerimize? Hayalimizde,bizi mutlu eden gelecek düşleyelim. Mutluluğumuza seslenelim,”Günaydın!” derken her güne. Mutluluğun,sesimizi duyup geleceğine, güvenelim.
Hayatın yürüyen sahnelerinde,geçmişte kalan perdeler kapalı.Her açılan yeni perde,sevda ve dostluklara aralı.Bıkmadan,usanmadan umut ve arzulara dayalı,Seyr-ü sefada bedenim, toprakla ve
İnsan çeşit çeşit duyguların deryasındaDüşüncelerinin,gemisini yüzdürmek isterkenRüzgar sert eserse,kalır dalgalar arasında.Yüzemez insan,güneşin çıkmasını beklerken. Bazen "Evladıma ne yedireceğim?" derken"Ramazan"da,getirilen erzaktır
