Şiirlerim

Zaman, acizliğinin çığlığını yükseltiyordur. Çamurlu yolda, fikrin bulanıklaşıyordur. Heyhat! Kılıcı elinde aşkın mahkumusundur. Zindanda olmana bir anlam veremiyorsundur. Kilit açılıyordur

Koyarken zehri gönlümdeki güllere,Fayda vermez gülistanı görsemde.Sevgilimin ruhunu dinlemedikçe,İşitmem bülbül hiç durmadan söylese. Aşk şarabını sarhoş olana dek içmedikçe,Yetmez ne

Kalbim yakından tanıyorkenYaşamımda bihaberim senden.Girdabım bu, çilekeş ikilem. İçimde kuşlar kanat çırpıyorkenCevapsız kalan sorularım var senden.Uyurken kurumuyor gözümdeki nem. Kaçmak

Sağ avucuma dokunan dudakların,Konuşamadıkça kilitleniyor.Sustukça, tatsızlaşan ruhlarımızınGazabını ömrümüz çekiyor. Etrafıma çizdiğin çizgilerin,İçine hapsoluyorum.Ortasındayken bir çemberin,Üzerimdeki maviliği göremiyorum. Ben duruyorum, sen

Beklemek: Zamana inat etmek,"An" ın doyumuna erememek,Huzura kavuşmak istemek,Ve bir leyleğin ağzında gezmek. Sevgilinin gönül bahçesini umut etmek:Tertemiz bir hayalle

Dünyanın dönmesi, bir müddet ömrüme.Eylemim yazılır, kader defterime.Kendimi ararım, her gördüğümde. Bir gün gözümün feri, herkes gibi sönecek.Başıma geçen görevli;

İğne deliğinden uyku geçer mi?..O zaten susmadan söyler..Engelleyemezsin kalbinin dilini..Neler anlatır neler..Limitsizce dinlersin kelimelerini..Neyse ki gidiyor: Çığlıkların şahlanışıVe ebedi hissettiren

Bazen evladının gözyaşları, iknaya kafi değildir.Küçük su damlalarının yanaklarından süzülmesini izlemen,Cızlatırken anne yüreğini;verdiğin cevap "evet" değildir.En değerline,çok ağırdır hüznü yerleştirmen..

Evren, bir mercek kadar yakın..Kainat, bir Nazar-gâhın..İnsan, neresinde çizilen güzergahın? Bu yol, başından sonuna bir acizlik.İman aleminde, diner bilinmezlik.Kibirle gelen

Gider oldum gecelerden,Hazan dosyalarını bir bir kapatırken..Gündüzlerin gülen yüzüne;"Merhaba" diyen sevinme,Nice güzel anılara açtı yelken. Sevda baharında gezerken,Zahmetsiz yokuşları seçen,Sevdaya

Susma,susma,susma,susma.. Dönüşüver,Suyun Sultanına adanana. Lafz-ı Kelam,diline mühürlenen, Oluversin yangınlarını söndüren. Ab-u hayat sözler; sanki aynı bülbüller Gibi konarken, gönüllere yayılır

Çocuklaşman tavrında değil ama gözlerinde.. Bir tek çocukluk değil ki farkedilen sende.. Hükümdarlığa bürünen edan mesela Ya da dönüşüvermen bir

Doğdum,her şeye muhtaçtım.Ben bilmezdim buraları.Doğdum,nefes aldım.Bilmezdim buranın havalarını.Doğdum,acıkmıştım.Susadım,duygulandım ve ağladım.Karnım sancılandı.Ağladım.Bedenim bir yabancı.Bana ait birşeyler olmalı. O güldü ve beni

Bir küçücük çocuk varmış uzak diyarlarda.Uzakları yakın kılan bir arzusu varmış.Bakmış;tabiatına ve ufkunaVe acıları tatlı,tatlıları acı sanmış. Doğasındaki değişmeler onu

Bana gözlerimi ya da yüzümü anlatma.Görmüyor musun,içimdeki çiçeği?Çiçeğimin kaç kere büzüldüğünü,anlatsana.Keşke beslesen kalbimi ve bedenimi. Ben sadece senin yanında mıyım?Tenini

15 Temmuz 2016 gününe; Sabah namazına kalkıp abdest alanlara,Gök yanağını uzatıyor.Öpebiliyoruz rahmetini, "Allahuekber" sedasıyla. Sonra bir baktım ki gök;hüzünlenmiş,Damlalarını bırakmıyor,Kasvetini

Gözlerim dalıyor dersin..Misafir gelecek herhalde dersin..Hüznü sakladığını örtebilmek içinBaşka şeyleri bahane edersin. Onunla bakışlarınız denk gelemeyeceğinden,Etrafına anlamsızca göz gezdirirsin.Kalbin acıdığında

Öylece geçiyor kelimeler dakikaları yenerek..Zamana sığdıramıyorum anlatacaklarımı.O halde oturduğum yere serilerek,Seyrediyorum ve eserekli hitaba alışamıyorum.. Aborijinlerin sözsüz iletişimi,Onları,kelimelerin gölgesinden kurtarıyor.Aklım

Ömürlerini yaran dertlilere, Haykırışı semayı delenlere, İmtihanı gövdesini geçenlere, Elleri soğuyan yalnızlara, Canının parçasıyla canı yananlara, Çaresiz kalıp çökenlere, Ve

Sanki sen bir dağsın sisinle mavi görünen.. Halbuki zirvenden akan nehrinim ben. Geziyorum sende,kaynağım senken. Sarılıyorum adeta sana böğründen Ve

Aşkı somut yaşayamadıkça;Aşkın deryasına daldım,Tabiatının derin lezzetini aldım.Fakat kollarımdan çekip çıkarıyor toplum.Toprağa bağlanan kumları,Uzayın boşluğuna savuramıyorum.Halbuki ben,atmosferden solunumlarıUnutmuşum ve kendimi

Boşuna, Bir meleğin kollanmasını bir şeytandan beklemek.. Boşuna, Şeytanlaşan bir nesilden meleklik istemek.. Boşuna, Duyguyu hissetmeyene duygunun adını söylemek.. Boşuna,

Kalp,çarpar ve seslenir bedene. Adım olur bu çağrı,insanın biyolojisine. Başlarsak nedenine,niçinine; Korkular ve kaygılar,kapatma tuşu olur hislerimize.

Kapağını açtım kitabımın, İlk ağladığımda. Sonra sustum.. Çünkü sarıp sarmalandım, Şükür ki -şefkat kucağında. Sonra uyudum.. Uyudum,uyandım.. Büyüdüm;akrep,yelkovan yarışında. Uyudum

Gülüşünün altındaki sırlı hüznü,Gerçek aşkına saklıyor gibisin.Mizahını;günlerinin bölüştüğü,Yüreğini soğutup buluyor gibisin. İster sus,ister söyle kendini..Ben,sendeki seni anlıyor gibiyim.İstersen,kilitle kapılarının kilitlerini..Senin

Yazarım!Hem yaz'ı hem yazı yazarım..Eğreti kulluğumu sonbahara,Vicdanımı ilkbahara,İblisliğimi kışa yazarım. Azrail'e varan bahtımı;Bakışlarımla,Duyduklarımla,Okuduklarımla,Konuştuklarımla,Bulunduğum mekanlarımla,YudumlarımlaYazarım. Ah!Nefis,şeytan yaptı.Ben ne yaptım?Kandım.Kandırıldım.İrademi bahanelerime bıraktım.

Adımların -çiçeklerimin hışırtılarını duyuran- Hatırlatamazdı,sararan yapraklarımın düşeceğini. Anlatamazdı sesler,heceler ve kelimeler esmelerini. Anlayamazdım kalemkeşliği kurumadan. Garbımı ve şarkımı soldurmadan, Yayardım

Kafanın içindeki yaşam; Ayçiçeği mi, Gündoğdu mu, Günebakan mı? Yoksa,başka mı fikir çiçeklerinin adı? Taş taşıtıyorsun gövdene. Anlamak istersen insanları;

Sonra bir yumağı,sardım ağır ağırAma baktım renk renk sarmışım.Elimde değişmiş yumaktaki tavır. Hiç boşa dönmemiş dünya üzerinde.Hani meşhur sultan sağır..Hep

Bir ben vardır benden içeri. Yazılı bir kitap,O'ndan ötesi. Başı belli.. Sonu belli.. Ben yazanı severim okurken beni, Yaşarken önüme